Na mijn studies wiskunde en Nederlandse taal- en letterkunde ben ik gepromoveerd op zestiende-eeuwse rekenboeken. Wat was de (reken)wereld destijds overzichtelijk. Alleen koop- en ambachtslieden leerden cijferen en enkele standaard-rekenregels gebruiken, die handig waren in hun beroep.

Hoe anders is het leven nu. Zonder rekenen en wiskunde ben je nergens. Iedereen heeft een rekenmachine binnen handbereik en onze complexe, gedigitaliseerde samenleving vraagt om kritische en redenerende rekenaars die weten wanneer, hoe en waarom ze hun rekentuig wel of niet kunnen inzetten en controleren.

Wat hebben onze leerlingen straks nodig in hun vervolgopleiding, werk en privé, en hoe kunnen ze dat leren? Het zijn vragen die ik me dagelijks stel als pabodocent rekenen-wiskunde op de Hogeschool Utrecht en onderzoeker in het lectoraat Wiskundig en Analytisch Vermogen van Professionals.

Na veertig jaar onderwijs wil ik me nog steeds van harte inzetten voor beter reken-wiskundeonderwijs, omdat ieder kind een kansrijke toekomst verdient, en omdat ieder kind mag ontdekken dat rekenen-wiskunde een prachtig vak is.

Ik zat eerder in de rekencommissie van de KNAW (2008) en het Referentiekader (2009). Meewerken aan de actualisatie van de kerndoelen vind ik een logisch vervolg en een eervolle en belangrijke uitdaging.