Ik vind het van groot belang dat leerlingen een uitspraak kunnen doen over de grote vraagstukken van nu en de toekomst, zoals voedselvoorziening, energietransitie en klimaatverandering. Veel van die vraagstukken zitten op het raakvlak van het leergebied mens en natuur en mens en maatschappij. Dit vraagt dus om de nodige afstemming tussen deze leergebieden. Een centraal concept is hierbij duurzaamheid of duurzame ontwikkeling. Met interesse volg ik het debat onder beleidsmakers en academici over wat en waartoe duurzaamheidseducatie zou moeten leiden. Ik vind dat we ook het perspectief van leraren moeten meenemen. In Nederland willen de meeste leraren dat leerlingen kennis over duurzaamheid ontwikkelen en de vraagstukken op zichzelf kunnen betrekken, en dat ze een mening te vormen over deze vraagstukken en een weloverwogen keuze kunnen maken. De meeste leraren willen niet te veel sturen op duurzame waarden, maar wel zorgen dat leerlingen zich in staat voelen om een bijdrage te kunnen leveren aan verduurzaming. Hoe gaan we dat uitwerken in de kerndoelen?

Als lerarenopleider bij de Educatieve Master van de Universiteit Utrecht geef ik vakdidactiek aan studenten van de aardrijkskundeopleiding. Daarnaast geef ik ook de cursus duurzaamheidseducatie aan een brede groep studenten van zowel de bèta als gammavakken. Mijn onderzoekswerkveld richt zich op het wat, waartoe, voor wie en hoe van klimaateducatie.